ازبین بردن افتادگی پلک

ازبین بردن افتادگی پلک

انواع افتادگی پلک

متخصصان چشم معمولاً افتادگی پلک را معالجه می‌کنند ، این یک بیماری چشمی است که با افتادگی یک یا هر دو پلک فوقانی همراه است. ضعف یا عملکرد ناقص عضله لواتور (بالا برنده) ، که وظیفه‌ی بلند کردن پلک را بر عهده دارد، باعث بروز این وضعیت می‌شود.

افتادگی پلک انواع مختلفی دارد ، که به دو مقوله‌ی گسترده دسته‌بندی می‌شوند: افتادگی پلک مادرزادی ، که در بدو تولد وجود دارد و افتادگی پلک اکتسابی ، که بیمار بعداً تحت شرایطی در زندگی به آن مبتلا می‌شود.

افتادگی پلک مادرزادی

در افتادگی پلک مادرزادی، عضله لواتور به درستی در رحم رشد نمی‌کند و بنابراین کودک با عملکرد ضعیف یا در معرض خطر عضله‌ی لواتور به دنیا می‌آید. در نتیجه ، کودکانی که مبتلا به پتوز یا افتادگی پلک متولد می‌شوند اغلب دارای میدانی دید رو به بالای محدودی هستند – یعنی قسمت بالایی میدان دید – هستند و ممکن است برای اینکه بهتر ببینند، سر خود را به عقب و کمی بالا ببرند.

در صورت عدم درمان ، این کودکان ممکن است اختلالات بینایی دیگری از جمله آمبلیوپی ، که معمولاً با نام تنبلی چشم شناخته می‌شود ، مبتلا شوند. هنگامی‌که کودکی که دید او هنوز در حال رشد است ، در یک چشم دید کاملی دارد و در چشم دیگر، به دلیل افتادگی پلک آن چشم ، بینایی ناقص دارد، مسیرهای عصبی از مغز به چشم مشکل دار می‌توانند شروع به آتروفی یا همان جمع شدن کنند ، یا از بین بروند. این امر باعث ایجاد تنبلی چشم یا مشکل بینایی توسعه نیافته در آن چشم می‌شود.

ازآنجاکه افتادگی پلک مادرزادی درمان‌نشده می‌تواند اثراتی منفی در بینایی فرزند شما داشته باشد ، متخصصان ممکن است برای جلوگیری از بروز هرگونه عارضه‌ای، انجام عمل جراحی را در سن پایین توصیه کنند.

افتادگی پلک اکتسابی

پنج نوع اصلی از افتادگی پلک اکتسابی می‌توانند در طول زندگی ایجاد شوند. این موارد شامل افتادگی پلک آپونوروتیک است که رایج‌ترین نوع آن است. در این مورد ، ماهیچه بالابرنده‌ی پلک، معمولاً به دلیل پیری و بالا رفتن سن، دچار کشیدگی بیش‌ازحد می‌شود. مالیدن بیش‌ازحد چشم یا کشیدن بیش‌ازحد پلک به خاطر خارش چشم یا استفاده طولانی‌مدت از لنزهای تماسی نیز می‌تواند باعث بروز این وضعیت شود.

پتوز عصبی هنگامی رخ می‌دهد که مشکلی در مسیر عصبی وجود داشته باشد که حرکت عضلات پلک را کنترل می‌کند. علل افتادگی پلک عصبی شامل میاستنی گراویس (ضعف وخیم عضلانی)، فلج عصب سوم و سندرم هورنر می‌باشند.

در پتوز میوژنیک ، عضله‌ی بالا برنده‌ی پلک، به دلیل یک اختلال سیستمیک که باعث ضعف عضلات می‌گردد، ضعیف می‌شود. این شرایط ممکن است شامل افتالموپلژی خارجی پیش‌رونده مزمن و انواع دیستروفی عضلانی باشد.

در هنگام بروز پتوز یا افتادگی پلک مکانیکی ، پلک به خاطر وجود پوست اضافه یا یک توده،  به سمت پایین می‌افتد.

پتوز تروماتیک ناشی از یک آسیب دیدگی به پلک می‌باشد – یا به دلیل تصادف یا آسیب دیگری به چشم. این آسیب عملکرد عضله لواتور را به خطر می‌اندازد یا آن را ضعیف می‌کند.

علت‌ها و دلایل افتادگی پلک

علل افتادگی پلک چشم گوناگونند. برخی ممکن است با افتادگی چشم موروثی متولد شوند، که به آن پتوز (افتادگی پلک فوقانی) مادرزادی گفته می‌شود. اکثر موارد پتوز اکتسابی با بالا رفتن سن و در نتیجه کشیده شدن و شل شدن تاندونی که پلک را باز نگه می‌دارد، ایجاد می‌شوند.

افتادگی پلک همچنین می‌تواند در اثر تروما، جراحی، یا آسیب به عضلاتی که پلک را بالا می‌کشند یا اعصابی که این عضلات را کنترل می‌کنند، اتفاق افتد. تومورها، اختلالات عصبی، بیماری‌های سیستمیک، و برخی داروهای خاص نیز می‌توانند باعث به وجود آمدن پتوز (افتادگی پلک فوقانی) شوند.

بسته به علت ایجاد آن، پتوز (افتادگی پلک فوقانی) می‌تواند به صورت‌های زیر دسته‌بندی شود:

• پتوز (افتادگی پلک فوقانی) نوروژنیک: به حالتی گفته می‌شود که اعصاب متصل به عضلات تحت تأثیر قرار بگیرند.
• پتوز (افتادگی پلک فوقانی) میوژنیک: به حالتی گفته می‌شود که افتادگی پلک در اثر مشکلی در عضله ایجاد شده باشد که پلک را بالا می‌برد.
• پتوز (افتادگی پلک فوقانی) آپونوروتیک: به حالتی گفته می‌شود که تاندون مسئول لیفت پلک کشیده شده و ضعیف شده باشد.
• پتوز (افتادگی پلک فوقانی) مکانیکال: به حالتی گفته می‌شود که سنگینی پلک برای عضلات خیلی زیادتر از آن است  که بتوانند بلندش کنند.

ریسک فاکتورهای پتوز

عوامل متعددی ممکن است امکان ابتلای شما به پتوز (افتادگی پلک فوقانی) را افزایش دهند. از قبیل:

• بالا رفتن سن
• زمینه خانوادگی ابتلا به پتوز (افتادگی پلک فوقانی)
• آسیب‌های ناشی از تولد
• جراحی چشم برای برداشتن آب مروارید
• فلج فیبرهای عصبی پلک‌ها
• دیابت
• ضربه
• سندرم هورنر
• ترومای سر یا پلک
• تومور مغزی
• تحلیل و فساد عضلانی
• میاستنی گراویس